Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Non habemus papam

Γράφαμε πρόσφατα σχετικά με την υποψηφιότητα Αβραμόπουλου τα εξής στο άρθρο μας "Η Αριστερά και ο τρόπος":

 Εδώ ακριβώς χρειάζεται πολιτική ανάλυση και ψυχραιμία όσο και ενότητα δράσης. Ισχύει το εξής παράδοξο: έχουμε πολύ χρόνο επειδή ακριβώς μας πιέζει ο χρόνος. Επίσης οι εχθροί μας φάνηκαν όλοι μονομιάς, οι φίλοι μας ακόμα κρύβονται. Λόγου χάρη ο Ραχόι πλειοδοτεί σε μιαν αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να ελέγξει και το δικό του πρόβλημα με τους Podemos. Άρα ο Νότος είναι διασπασμένος κι εμείς φορτωμένοι με ευθύνες δυσανάλογα μεγάλες. 
Ίσως γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπρεπε να ανοίξει μέτωπο και με τον Junker αποσύρoντας  τον προσφάτως τοποθετηθέντα Αβραμόπουλο και ακυρώνοντας το νευραλγικό χαρτοφυλάκιό του. Η κυβέρνηση σκέφτεται, για λόγους μικροπολιτικής, να προτείνει ως πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο της δεξιάς όταν απέρριψε εκβιάζοντας για πρόωρες εκλογές μια σαφώς επαρκέστερη συντηρητική υποψηφιότητα. Εκτός και αν δεν υπάρχει στην Αριστερά μια προσωπικότητα που να μας ενώνει και να μας εμπνέει. Κι αν δεν αποτελεί η ηθική στάση ως προς τα πολιτικά προβλήματα  και το ύφος και τον τρόπο μας.

Χαίρομαι πολύ που η απόψη μου βρίσκει κι άλλους επώνυμους Αριστερούς σύμφωνους. Το πρόσωπο του νέου προέδρου της Δημοκρατίας οφείλει, ειδικά αυτή τη στιγμή, να σηματοδοτεί πολλά περισσότερα από μιαν απλή, εξισορροποιητική σπέκουλα. Η νεα κυβέρνηση πρέπει να κομίσει νέο ήθος σε όλα: στη διαχείριση της πολιτικής, στα πρόσωπα, στον πολιτισμό που τα πρόσωπα συμβολίζουν, κλπ. Όσο και για τον κύριο Αβραμόπουλο, ας προσφέρει επιτέλους κάτι ουσιαστικό στον τόπο απ´ τη θέση του επίτροπου μετανάστευσης και τρομοκρατίας αντί δημόσιων σχέσεων και συλλογής γραβατών. (Όπου οι γραβάτες πλέον ως φετίχ και αντί φετίχ εξουσίας πρωταγωνιστούν στο δημόσιο μας βίο. Δες σχετικά το παλιότερο κείμενο παρακάτω):

ΥΓ. 
HABEMUS ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΝ! - 16/8/2014
Στην Ελλάδα, σήμερα, οι μόνοι ευτυχισμένοι είναι οι πολιτικοί και οι διαφημίσεις.
Μ.Σ.




Θρίαμβος! Όλα είναι πλέον έτοιμα. Ο σημαντικότερος επίτροπος που έστειλε ποτέ η Ελλάδα στην Ε.Ε. είναι καθ’ οδόν προς τις Βρυξέλλες. Μαζεύει ήδη τους φακέλους, τα διπλωματικά έγγραφα, τις γραβάτες και τα σακάκια του, τα μπλέιζερ και τα μονόκουμπα, τα ριχτά και τα μεσάτα, εκείνα που έχουν δυο σκισίματα, εκείνα που έχουν ένα, τι φόρτος εργασίας, τι ευθύνη, και εκείνα που δεν έχουν κανένα... Δηλαδή, τα πιο επίσημα! Τα μαύρα με την μπλε ριγέ ρίγα, τα γκρίζα κασμίρια, τα καφέ τουίντ, τα καρώ φανελένια, τα σουέτ για το κρύο, βεβαίως-βεβαίως. Και μαζί με τους στυλογράφους και τις σημειώσεις του, μαζί με τα απομνημονεύματα του Ταλεϋράνδου και τα Αρχεία σε δώδεκα τόμους (απο την Εκδοτική Αθηνών) του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο τέως αντιπρόεδρος, τέως πρόεδρος του Κινήματος Πολιτών, τέως δήμαρχος και νυν επίτροπος ήρθε η στιγμή να διαλέξει τα πουκάμισα που θα εκπροσωπήσουν τις πολιτικές του ιδέες ενώπιον του Γιουνκέρ: τα αρζάν, τα υποκίτρινα, τα σικλαμέν, τα λευκά, τα υπόλευκα, τα γκρίζα. Η υπόθεση, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι παίξε-γέλασε. Έτσι, πάνοπλος ο κ. Αβραμόπουλος θα παίξει τον ρόλο που ο Σαμαράς, σε ρόλο Ιστορίας, τον προόρισε για να παίξει. Υπάρχουν, όμως, και μερικά μικρά πολιτικά προβλήματα. Ας πούμε, κατά τη πρώτη επίσημη συνεδρία της Κομισιόν τι γραβάτα θα φορέσει; Αν φορέσει γαλάζια θα φανεί εθνικιστικό, το κόκκινο προκαλεί – εξαπανέκαθεν, που να σας εξηγώ τώρα – το πράσινο πασοκίζει ξεδιάντροπα, το πορτοκαλί δημαρίζει, ενώ το κίτρινο παραπέμπει στο μίσος και τη σύγκρουση. Jamais! Ένας Αβραμόπουλος ποτέ δεν συγκρούεται...
Βλέπετε πόσα διπλωματικά ζητήματα μπορεί να εγείρει ένας λαιμοδέτης; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι επιλέγει εκείνες τις γραβάτες με τα φλούο χρώματα και τα πουά που φορούν ο Ομπάμα και ο Μπάϊντεν. Δεν είναι σαν να υποδηλώνει σαφή φιλοαμερικανισμό; Ακόμη και μια απλή μπλέ νουάρ γραβάτα να διαλέξει ο Χαριέστατος, θα μοιάζει τόσο πολύ με τον Γιουνκέρ που ντύνεται πάντα έτσι με νερόβραστο στιλ, ώστε θα δημιουργηθεί ένα κάποιο ζήτημα ταύτισης. Και δεν είναι κομψό στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία. Αντιλαμβάνεστε πως η θέση του αντιπροσώπου μας δεν είναι εύκολη. Ακόμη και παπιγιόν να φορέσει – ο φιόγκος θα του πηγαίνει μούρλια – είναι σίγουρο πως θα ενοχλήσει εκείνον τον φιόγκο τον Πρωθυπουργό του Βελγίου Di Rupo που το φοράει μονίμως. Είμαστε τώρα να δημιουργούμε ψυχρότητα μεταξύ των συμμάχων και των ετέρων; Ξανά jamais! Και δεν θέλω εξυπνάδες, να πάει χωρίς γραβάτα, γιατί τότε θα θυμίζει τον Τσίπρα και τον Αλαβάνο. Τα ύστερα του κόσμου! Σ’ έναν υπεύθυνο πολιτικό δεν ταιριάζει ούτε ο λαϊκισμός, αλλά ούτε και η προκλητικότητα. Τέλος, τι σακάκι θα φορέσει; Το εθναρχικό μπλέιζερ που ταιριάζει απόλυτα στο αρχηγικό του προφίλ ή μάλλον ένα κλασικό σμόκιν μαζί με τα παράσημα που έδρεψε στα πολεμικά πεδία και τα πεύκα του Πενταγώνου; Όμως τότε θα θυμίζει λόγω παραστήματος τον Κωνσταντίνο τον τέως και δεν είναι σώφρον. Αν εννοείτε τι εννοώ. Η παραμικρή αστοχία εκ μέρους του και θα αρχίσουν οι διάφοροι μικρόψυχοι τα παγκάλεια ρήματα περί “MrNothing” – αγγλικά είναι πιο σικ – και άλλες τέτοιες βλακείες. Θα μου πείτε πώς ο Αβραμόπουλος στέλνεται στις Βρυξέλλες για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της λαθρομετανάστευσης. Εντάξει, αφού λύσει το ακανθώδες πρόβλημα των γραβατών, ε τότε θα ασχοληθεί και με τα επουσιώδη…

ΥΓ.1 Ξέχασα να αναφέρω το μεγαλύτερο επίτευγμά του στη δημαρχία της Αθήνας: τις πτυσσόμενες ηλεκτρονικές μπάρες στο ιστορικό κέντρο που δεν λειτούργησαν ποτέ. Τι έμπνευση, τι φινέτσα, τι ταχύτητα εκτέλεσης! Θα μου πείτε βέβαια πως κόστισαν πανάκριβα και δεν λειτούργησαν ποτέ. Το είχα καταλάβει από την αρχή πως είστε μικρόψυχοι ... 
ΥΓ. 2 Πλάκα πλάκα έτσι γίνονται οι περιουσίες. Τίμια και πολιτισμένα: κάτι κάγκελα εδώ, κάτι πεζοδρόμια πιο εκεί, κάτι ράβε-ξήλωνε, κάτι διαδρόμους για τους τυφλούς παραπέρα ... 20% να είναι η προμήθεια, σώθηκε ο κάθε εμπλεκόμενος.
ΥΓ. 3 Έχουν κάγκελα οι Βρυξέλλες;


Ο δικός μας θα ήταν καλύτερος για το ρόλο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου